Никоҳда бахт топиб бўлмайди, агар сиз уни ўзингиз билан олиб келмасангиз. Никоҳ одамни дарҳол бахтли қиладиган сеҳрли чўпчак эмас. Кўпинча одамлар никоҳга киришиб, бу ички муаммоларнинг ечими ва қониқиш манбаи бўлади деб умид қиладилар. Лекин ҳақиқий бахтни бошқа инсондан ёки муносабатлардан "олиб бўлмайди". Никоҳга кирганда ҳар бир инсон бахтини ўзи билан олиб кириши керак.
Бахт бўлмаганида нима содир бўлади?
Киши бахтини шериги орқали топишга умид қилиб, никоҳга кирганида, кўп муаммолар юзага келади. Бундай муносабатларда эмоционал қарамлик пайдо бўлади, яъни бир кишининг бахти бутунлай иккинчи шахснинг ҳаракатларига боғлиқ бўлади. Бу вазиятда шерик катта босимни ҳис қилади: у бошқа шахснинг бахтини таъминлаши керак, ҳатто бу унинг имкониятидан ташқари бўлса ҳам. Бу эса вақт ўтиши билан тушкунликка, айбловларга ва охирида никоҳда кризисларга олиб келиши мумкин.
Бахт учун масъулият
Бахт учун шахсий масъулиятни англаш муҳимдир. Агар сиз ўзингиз бахтли бўлишни ўрганмасангиз, ҳеч ким сизга бахт беролмайди. Никоҳ — бу ҳар бир шерик ўзининг ички оламини, бахтини, тажрибасини ва қўллаб-қувватлашини баҳам кўрадиган жой. Агар шериклардан бири ички бўшлиқни ҳис қилса ва иккинчи томондан уни тўлдиришни умид қилса, бундай никоҳ қийинчиликларга дуч келиши муқаррар.
Қандай қилиб шахсий бахт устида ишлаш мумкин?
Ҳар икки шерик никоҳга ўз бахтини олиб кирганда, улар ҳақиқий уйғун муносабатлар яратадилар. Улар қийин пайтларда бир-бирларини қўллаб-қувватлайдилар, аммо "бахтли қилиш" талабини қўймайдилар. Бундай иттифоқ доимий талаблар ва кутишларга эмас, балки ўзаро қўллаб-қувватлаш, ҳурмат ва муҳаббатга асосланади.
Бахтли одамлар ҳаёт ва никоҳдан завқ олишни билишади, шерикни дунёси марказига қўймасдан, уни йўлдош сифатида кўрадилар. Бундай муносабатларда ҳар бир киши ривожланади, ва никоҳ бахт учун курашмасдан, ўсиш ва қувонч макони бўлади.
Бахт бўлмаганида нима содир бўлади?
Киши бахтини шериги орқали топишга умид қилиб, никоҳга кирганида, кўп муаммолар юзага келади. Бундай муносабатларда эмоционал қарамлик пайдо бўлади, яъни бир кишининг бахти бутунлай иккинчи шахснинг ҳаракатларига боғлиқ бўлади. Бу вазиятда шерик катта босимни ҳис қилади: у бошқа шахснинг бахтини таъминлаши керак, ҳатто бу унинг имкониятидан ташқари бўлса ҳам. Бу эса вақт ўтиши билан тушкунликка, айбловларга ва охирида никоҳда кризисларга олиб келиши мумкин.
Бахт учун масъулият
Бахт учун шахсий масъулиятни англаш муҳимдир. Агар сиз ўзингиз бахтли бўлишни ўрганмасангиз, ҳеч ким сизга бахт беролмайди. Никоҳ — бу ҳар бир шерик ўзининг ички оламини, бахтини, тажрибасини ва қўллаб-қувватлашини баҳам кўрадиган жой. Агар шериклардан бири ички бўшлиқни ҳис қилса ва иккинчи томондан уни тўлдиришни умид қилса, бундай никоҳ қийинчиликларга дуч келиши муқаррар.
Қандай қилиб шахсий бахт устида ишлаш мумкин?
- Ўз-ўзини таниш ва қабул қилиш. Ўзингизни яхшироқ таниш, истакларингиз ва эҳтиёжларингизни тушунишдан бошланг. Ўзингизни тушуниш сизга ва шеригингизга нисбатан ростгўй бўлишга ёрдам беради. Бу соғлом муносабатлар қуриш учун асос бўлади.
- Эмоционал барқарорликни ривожлантириш. Эмоцияларингизни бошқариш ва уларнинг манбаларини тушуниш қобилияти сизга ортиқча можаролардан қочишга ёрдам беради. Бахтингиз шеригингиз ҳаракатларига боғлиқ эмас, балки ўзингизни қандай ҳис қилишингизга боғлиқ эканлигини тушунишни ўрганасиз.
- Никоҳдан ташқари ўзини ривожлантириш. Муваффақиятли муносабатлар тўлақонли шахслардан бошланади. Ҳар бир шерикнинг никоҳдан мустақил манфаатлари, мақсадлари ва ривожланиш соҳалари бўлиши керак. Шахсий ривожланиш бизга бахт келтиради, ва жуфтлик бунинг қўшимчаси, асосий манба эмас.
- Коммуникация кўникмалари. Очиқ ва ростгўй мулоқот тушунмовчилик ва норозиликдан қочишга ёрдам беради. Мушкулликлар учун шеригингизни айблаш ўрнига, ўз эҳтиёжларингизни ва кутишларингизни тўғри ифодалашни ўрганиш муҳимдир.
- Минонатдорлик амалиёти. Ҳаётда ва никоҳда ижобий жиҳатларни кўра билишни ўрганинг. Миннатдорлик сизга бахт келтирадиган нарсаларга эътибор қаратишга ёрдам беради.
Ҳар икки шерик никоҳга ўз бахтини олиб кирганда, улар ҳақиқий уйғун муносабатлар яратадилар. Улар қийин пайтларда бир-бирларини қўллаб-қувватлайдилар, аммо "бахтли қилиш" талабини қўймайдилар. Бундай иттифоқ доимий талаблар ва кутишларга эмас, балки ўзаро қўллаб-қувватлаш, ҳурмат ва муҳаббатга асосланади.
Бахтли одамлар ҳаёт ва никоҳдан завқ олишни билишади, шерикни дунёси марказига қўймасдан, уни йўлдош сифатида кўрадилар. Бундай муносабатларда ҳар бир киши ривожланади, ва никоҳ бахт учун курашмасдан, ўсиш ва қувонч макони бўлади.