Бир аёл оиласи учун жуда кўп иш қиларди. Тўғрироғи, фарзандлари учун, чунки эри оиладан бир кун чиқиб кетган ва қайтиб келмаган, фақат болаларига пул юборарди, шунинг учун унга раҳмат. У болалари ҳақида ғамхўрлик қиларди, чунки уларни яхши кўрарди. Ҳар бир фарзандга иссиқ нонушта, хонадони тоза, тушликда албатта шўрва, ҳамма нарсани ювиб, дазмоллаб қўйиш, ҳисоб-китобларни вақтида тўлаш, бозор қилиш — у ҳаммасини қиларди. Чунки яхши кўрарди.
Аммо вақт ўтиб, аёл жуда чарчай бошлади. Кун ўтган сайин, ишлар йиғилиб бораверар, лекин ўзи учун вақт топа олмасди. Чарчоқ кўпайди, ишлар эса камаймади. Бир куни аёл фарзандларини уй ишларига жалб қилишга қарор қилди. Улар катта бўлишган, энди ўзлари ҳам ёрдам беришлари керак эди.
Аммо бу қарор умид қилганидек бўлмади. Ваннахонадаги ойналар тиш пастаси билан ёпишиб қолаверар, пол эса чанг бўлиб ётаверар эди. Аёл уларни яхши кўргани учун ҳам уларни ухлашдан аввал йиғиштирарди. Шундай қилиб, у ўз фарзандлари учун кўп нарсани қилаётганини ҳис қиларди, лекин улар ҳатто кичик бир ёрдамни ҳам кўрсатишга уринмасди.
Йиллар ўтди, фарзандлар улғайиб, ўз ҳаёт йўлларини танлашди. Лекин улар онасининг қилган ишлари қанчалик муҳим бўлганини сезмадилар. Онаси ўз ўрнида яшашни ва ўз эҳтиёжларига кўпроқ эътибор беришни ўрганди. Лекин бу воқеа ҳар доим бундай якунига етмайди.
Ғамхўрлик ўз эҳтиёжларингизни эмас, бошқаларнинг эҳтиёжларини ҳурмат қилишдир. Аммо ғамхўрликдан фарқли равишда, назорат — бу бир томонлама жараён. Назорат, одатда, бошқаларга ўз қоидаларини ўтказишни ўз ичига олади. Мисол учун, агар сиз учун тоза пол муҳим бўлса, бу сизнинг қоиданигиздир, лекин бошқаларга бу муҳим бўлмаслиги мумкин.
Муносабатлар ҳам кўпинча шахсий қоидалар ва чегараларга асосланади. Бу қоидалар, одатда, оила ёки жамият қабул қилган нормалардан келиб чиқади. Агар сиз ушбу қоидаларга риоя қилишни хоҳласангиз, уларни аниқ белгилаб, бажармаслик оқибатларини олдиндан айтиб ўтишингиз керак.
Аммо вақт ўтиб, аёл жуда чарчай бошлади. Кун ўтган сайин, ишлар йиғилиб бораверар, лекин ўзи учун вақт топа олмасди. Чарчоқ кўпайди, ишлар эса камаймади. Бир куни аёл фарзандларини уй ишларига жалб қилишга қарор қилди. Улар катта бўлишган, энди ўзлари ҳам ёрдам беришлари керак эди.
Аммо бу қарор умид қилганидек бўлмади. Ваннахонадаги ойналар тиш пастаси билан ёпишиб қолаверар, пол эса чанг бўлиб ётаверар эди. Аёл уларни яхши кўргани учун ҳам уларни ухлашдан аввал йиғиштирарди. Шундай қилиб, у ўз фарзандлари учун кўп нарсани қилаётганини ҳис қиларди, лекин улар ҳатто кичик бир ёрдамни ҳам кўрсатишга уринмасди.
Йиллар ўтди, фарзандлар улғайиб, ўз ҳаёт йўлларини танлашди. Лекин улар онасининг қилган ишлари қанчалик муҳим бўлганини сезмадилар. Онаси ўз ўрнида яшашни ва ўз эҳтиёжларига кўпроқ эътибор беришни ўрганди. Лекин бу воқеа ҳар доим бундай якунига етмайди.
Ғамхўрлик ва назорат
Ғамхўрлик ҳар хил бўлади. Кимдир ўз меҳрини нонушта тайёрлаш орқали кўрсатади, бошқаси эса ўз эҳтиёжларига кўпроқ вақт ажратишни афзал кўради. Аммо ғамхўрлик бу, аввало, бошқа одамнинг эҳтиёжларини ҳурмат қилишдир. Кимдир дазмолланган футболкаларни яхши кўриши мумкин, бошқаси эса уларга аҳамият бермаслиги мумкин.Ғамхўрлик ўз эҳтиёжларингизни эмас, бошқаларнинг эҳтиёжларини ҳурмат қилишдир. Аммо ғамхўрликдан фарқли равишда, назорат — бу бир томонлама жараён. Назорат, одатда, бошқаларга ўз қоидаларини ўтказишни ўз ичига олади. Мисол учун, агар сиз учун тоза пол муҳим бўлса, бу сизнинг қоиданигиздир, лекин бошқаларга бу муҳим бўлмаслиги мумкин.
Битим ва муносабатлар
Муносабатларда "сен менга, мен сенга" тамойили ҳам мавжуд. Лекин муаммо битимнинг шаффоф эмаслигида пайдо бўлади. Масалан, сиз супурги қиласиз, лекин сиз кутган нарсани бошқалар қилмайди. Бу ҳолатда битим эмас, балки ғамхўрлик ҳақида ўйлаш керак.Муносабатлар ҳам кўпинча шахсий қоидалар ва чегараларга асосланади. Бу қоидалар, одатда, оила ёки жамият қабул қилган нормалардан келиб чиқади. Агар сиз ушбу қоидаларга риоя қилишни хоҳласангиз, уларни аниқ белгилаб, бажармаслик оқибатларини олдиндан айтиб ўтишингиз керак.