Муроса ёки келишмовчиликлар ҳар доим кимнингдир хоҳишига тўғри келмаган ҳолатларда юзага келади. Ҳар бир инсон учун, унинг оламида ҳамма нарса бошқача бўлиши лозимдек туюлади.
Болаларнинг дунё билан муносабати:
Бола кўпинча дунёга ўз ҳис-туйғуларини баланд овозда ёки йиғлаб баён қилади. Инсон қанчалик катта бўлса, дунёни қабул қилиш ва унга бўлган муносабатда у шунча мослашувчан бўлади.
Агар шахс ривожланмаса ва дунёқарашини қайта кўриб чиқмаса, унда ҳис-туйғулар орқали босим ўтказиш дунё билан боғланишнинг ягона усули бўлиб қолиши мумкин.
Ғазабнинг таъсири:
Истеъмол қилувчи ва ҳукмронлик қилувчи киши ўзига бўлган ишончни ҳамда оламга бўлган хоҳишларини бошқаларга мажбурий тарзда тўғрилашга ҳаракат қилади. Кимда кўпроқ ғазаб бўлса, у кўпроқ улғайиши ва дунёқарашини кенгайтириши керак бўлади.
Бу нафақат дунё билан, балки ўз-ўзи билан ҳам келишувда бўлишни ўрганишни англатади.
Ғазабли шахснинг ҳиссиёти ва оламга таъсири:
Бундай инсон дунёни ўзгача қабул қила олмагани учун доим ўзини тўлиқликдан йироқ ҳис қилади. Чунки дунё унинг хоҳишларига итоат қилмайди. Бунинг ўрнига дунё билан муроса қилишга, бир-бирини тушунишга ўрганиш лозим.
Ғазаб ва унутилмаслик ҳисси:
Ғазабли инсонлар кўпинча ўзларига ҳурмат қилишни мажбур қилишга уринадилар. Лекин ҳаётда дунё уларнинг истакларига мувофиқ ҳаракат қилмаслигини англаб, ўзини заиф ва нотўлиқ ҳис қиладилар.
Ғазабли кишининг унутилмас сабоқлари:
Ҳар қанча ғазабни ўзида сақлаш инсоннинг кучини сарфлайди, ва йиллар ўтиши билан бу инсонни заифлаштиради. Ёши катталашганида, ғазабни чиқаришнинг ёмон таъсирларидан қўрқиб, кўпчилик одамлар индамасликка уринадилар.
Ғазабнинг инсон ҳаётига таъсири:
Ғазабли инсон ўзига бўлган ҳурматни бузмасликка уриниб, ёлғиз қолишдан қўрқади. Аммо ундан ҳам кўпроқ энергия сарфлашга мажбур бўлади. Шу сабабдан, кўпчилик инсоний муносабатларда заифлик ва ўта эҳтиёжмандлик ҳиссига тушиб қоладилар.
Агар сизда кўп ғазаб мавжуд бўлса, бу сизда кўп энергия борлигидан далолат беради. Бу энергияни ўзингизни ва муносабатларингизни бузиш учун эмас, балки ижодий ишлар ва ўз қобилиятларингизни ривожлантириш учун ишлатиш мумкин.
Болаларнинг дунё билан муносабати:
Бола кўпинча дунёга ўз ҳис-туйғуларини баланд овозда ёки йиғлаб баён қилади. Инсон қанчалик катта бўлса, дунёни қабул қилиш ва унга бўлган муносабатда у шунча мослашувчан бўлади.
Агар шахс ривожланмаса ва дунёқарашини қайта кўриб чиқмаса, унда ҳис-туйғулар орқали босим ўтказиш дунё билан боғланишнинг ягона усули бўлиб қолиши мумкин.
Ғазабнинг таъсири:
Истеъмол қилувчи ва ҳукмронлик қилувчи киши ўзига бўлган ишончни ҳамда оламга бўлган хоҳишларини бошқаларга мажбурий тарзда тўғрилашга ҳаракат қилади. Кимда кўпроқ ғазаб бўлса, у кўпроқ улғайиши ва дунёқарашини кенгайтириши керак бўлади.
Бу нафақат дунё билан, балки ўз-ўзи билан ҳам келишувда бўлишни ўрганишни англатади.
Ғазабли шахснинг ҳиссиёти ва оламга таъсири:
Бундай инсон дунёни ўзгача қабул қила олмагани учун доим ўзини тўлиқликдан йироқ ҳис қилади. Чунки дунё унинг хоҳишларига итоат қилмайди. Бунинг ўрнига дунё билан муроса қилишга, бир-бирини тушунишга ўрганиш лозим.
Ғазаб ва унутилмаслик ҳисси:
Ғазабли инсонлар кўпинча ўзларига ҳурмат қилишни мажбур қилишга уринадилар. Лекин ҳаётда дунё уларнинг истакларига мувофиқ ҳаракат қилмаслигини англаб, ўзини заиф ва нотўлиқ ҳис қиладилар.
Ғазабли кишининг унутилмас сабоқлари:
Ҳар қанча ғазабни ўзида сақлаш инсоннинг кучини сарфлайди, ва йиллар ўтиши билан бу инсонни заифлаштиради. Ёши катталашганида, ғазабни чиқаришнинг ёмон таъсирларидан қўрқиб, кўпчилик одамлар индамасликка уринадилар.
Ғазабнинг инсон ҳаётига таъсири:
Ғазабли инсон ўзига бўлган ҳурматни бузмасликка уриниб, ёлғиз қолишдан қўрқади. Аммо ундан ҳам кўпроқ энергия сарфлашга мажбур бўлади. Шу сабабдан, кўпчилик инсоний муносабатларда заифлик ва ўта эҳтиёжмандлик ҳиссига тушиб қоладилар.
Агар сизда кўп ғазаб мавжуд бўлса, бу сизда кўп энергия борлигидан далолат беради. Бу энергияни ўзингизни ва муносабатларингизни бузиш учун эмас, балки ижодий ишлар ва ўз қобилиятларингизни ривожлантириш учун ишлатиш мумкин.