Ўз-ўзини назорат қилишнинг йўқлиги:
Орзулар ва мақсадларга эришиш учун шунчаки истак ва режалар етарли эмас; уларни амалга ошириш учун мунтазам ҳаракатлар, қатъият ва интизом талаб этилади. Интизом муваффақиятга эришишнинг асосидир ва у ҳолда узоқ муддатли муваффақиятни тасаввур қилиш қийин.
Самимият етишмаслиги:
Атрофдагилар билан фақат манфаат кўзлаб муносабатлар ўрнатиш – нотўғри йўлдир. Одамлар вақт ўтиши билан манипуляцияларини англаб етадилар ва фақат ўз манфаатларини кўзловчи шахслар билан алоқа қилишдан воз кечадилар. Муваффақиятли муносабатлар ўзаро ҳурмат ва ҳамкорликка асосланиши керак.
Ҳаддан ташқари нарсалар орқасидан қувиш:
Янги нарсаларни татиб кўриш ёки завқланиш – бу яхши, лекин изофачилик хавфини англаш муҳимдир. Масалан, янги таомни татиб кўриш ёқимли бўлса-да, ортиқча миқдорда истеъмол қилиш танага зарар келтириши мумкин. Бу пул ва обрў-эътибор билан ҳам шундай: меъёр ва завқланиш ўртасида мувозанатни топиш катта аҳамиятга эга.
Суҳбатдошни тинглаш кўникмасининг йўқлиги:
Кўпчилик мулоқотда ўз фикрини ифода қилишга интилади, суҳбатдошни тинглаш эса иккинчи даражага тушиб қолади. Бу эса ўзаро тушунишни қийинлаштиради. Шу сабабдан, суҳбатдошни диққат билан тинглаш кўникмасини ривожлантириш керак.
Миннатдорчиликни ҳис қилиш ва ҳозирги нарсани қадрлай олмаслик:
Ҳаётдан қониқиш, диққатни ҳозирги лаҳзага қаратган ҳолда келади. Миннатдорчилик муҳаббат ва меҳрнинг ажралмас қисмидир; бу туйғу одамлар ўртасидаги илиқ муносабатларни сақлашга ёрдам беради. Аммо баъзи руҳий ҳолатлар миннатдорчилик ва муҳаббатни ҳис қилиш қобилиятини йўқотишга олиб келиши мумкин. Бундай ҳолатларда одамда миннатдорлик ўрнига ҳасад, жаҳл, талабчанлик ва бошқа салбий туйғулар пайдо бўлади, бу эса барқарор ва бахтли муносабатларни яратишда қийинчилик туғдиради.
Ушбу одатлардан воз кечиш, ҳаёт сифатини оширишга ва ижобий муносабатларни шакллантиришга катта ҳисса қўшади.
Орзулар ва мақсадларга эришиш учун шунчаки истак ва режалар етарли эмас; уларни амалга ошириш учун мунтазам ҳаракатлар, қатъият ва интизом талаб этилади. Интизом муваффақиятга эришишнинг асосидир ва у ҳолда узоқ муддатли муваффақиятни тасаввур қилиш қийин.
Самимият етишмаслиги:
Атрофдагилар билан фақат манфаат кўзлаб муносабатлар ўрнатиш – нотўғри йўлдир. Одамлар вақт ўтиши билан манипуляцияларини англаб етадилар ва фақат ўз манфаатларини кўзловчи шахслар билан алоқа қилишдан воз кечадилар. Муваффақиятли муносабатлар ўзаро ҳурмат ва ҳамкорликка асосланиши керак.
Ҳаддан ташқари нарсалар орқасидан қувиш:
Янги нарсаларни татиб кўриш ёки завқланиш – бу яхши, лекин изофачилик хавфини англаш муҳимдир. Масалан, янги таомни татиб кўриш ёқимли бўлса-да, ортиқча миқдорда истеъмол қилиш танага зарар келтириши мумкин. Бу пул ва обрў-эътибор билан ҳам шундай: меъёр ва завқланиш ўртасида мувозанатни топиш катта аҳамиятга эга.
Суҳбатдошни тинглаш кўникмасининг йўқлиги:
Кўпчилик мулоқотда ўз фикрини ифода қилишга интилади, суҳбатдошни тинглаш эса иккинчи даражага тушиб қолади. Бу эса ўзаро тушунишни қийинлаштиради. Шу сабабдан, суҳбатдошни диққат билан тинглаш кўникмасини ривожлантириш керак.
Миннатдорчиликни ҳис қилиш ва ҳозирги нарсани қадрлай олмаслик:
Ҳаётдан қониқиш, диққатни ҳозирги лаҳзага қаратган ҳолда келади. Миннатдорчилик муҳаббат ва меҳрнинг ажралмас қисмидир; бу туйғу одамлар ўртасидаги илиқ муносабатларни сақлашга ёрдам беради. Аммо баъзи руҳий ҳолатлар миннатдорчилик ва муҳаббатни ҳис қилиш қобилиятини йўқотишга олиб келиши мумкин. Бундай ҳолатларда одамда миннатдорлик ўрнига ҳасад, жаҳл, талабчанлик ва бошқа салбий туйғулар пайдо бўлади, бу эса барқарор ва бахтли муносабатларни яратишда қийинчилик туғдиради.
Ушбу одатлардан воз кечиш, ҳаёт сифатини оширишга ва ижобий муносабатларни шакллантиришга катта ҳисса қўшади.