Менинг хоҳишларимга мос келмаганида, мен бунинг учун кимнидир жазолашим керакдек туюлади.
Бу Ксеркс денгизни қамчилашни хоҳлагани каби, ёки ўзимни азоблашдек кўриниши мумкин. Ҳар қандай ҳолатда ҳам мен бир вақтнинг ўзида қийноқ ва ғазабни ҳис қиламан.
Иллюзия ва ҳақиқат
Бу эҳтирослар, гўёки, муаммони ҳал қилиш учун қилмоқчи бўлган ҳаракатим ўрнини босгандек. Бироқ, бу фақат иллюзия. Менинг эҳтиёжим бундай қондирилмайди ва муаммо ҳам ҳал бўлмайди.
Агрессияни бошқаларга йўналтириш
Шунда мен ўзим таъйинлаган "айбдорлар" билан чек-чексиз ғазабли ва айбловли суҳбатлар қила бошлайман. Яъни, мен ўзимнинг агрессиямни бошқаларга йўналтираман ва уни бошқа кимгадир жойлаштираман. Шу тарзда, вақт ўтиши билан, дунё мен учун аслида агрессив бўлиб кўринади.
Реалликни иккига бўлиш
Мен дунёнинг турли ранг-баранглигини кўра олмайман. Реалликни эзилиб турган ўзи ва агрессив дунё каби иккига бўламан, ва бу дунё билан муомала қиламан.
Ички қийноқ ва ўзини айбдор қилиш
Агар мен ички суҳбатимдан таъйинланган айбдорни чиқариб ташласам, ҳаётда юзага келган муаммоларни енгиб ўтиш қийин бўлади ва бу қаттиқ оғриқ беради, чидамсиз бўлиб кўринади. Шундай қилиб, мен ё ўзимни, ёки айбдор деб ҳисоблаган кишини ҳужум қилишим керакдек туюлади.
Аҳамиятни йўқотиш қўрқуви
Агар мен ўзимни қийнайдиган ва менинг муаммоларим учун айблаган кимнидир айблашдан воз кечсам, мен ўзимнинг аҳамиятимни йўқотадигандек бўламан. Мен ўзига оддий ва одатий нарсаларни тан олишдан қўрқаман: эътироф ва ҳурмат истайман, ҳамма нарса менинг хоҳишимга кўра бўлишини хоҳлайман, мен ҳам ғазабли, ноҳақ, онгсиз ёки бошқа ҳиссиётларга эга бўлишим мумкинлигини тан олиш мен учун қийин.
Ўзини жазолаш ва норозилик
Мен ўзига ғазабни учратишим керак, чунки кимдир ҳар доим ҳаммасини идеал қила олмаганлиги учун жазо олиши керак. Менинг мавжудликка қарши норозилигим, кичиклик, заифлик ва етишмовчиликдан чиқишга ёрдам берадиган эмоционал агрессив ҳужумларда намоён бўлади.
Иллюзияда яшаш ва депрессия
Киши ички дунёсига ёпилиб қолади, реалликдан чиқиб кетади ва мунтазам равишда айбловчи фикрларни келтириб чиқаради, депрессияга тушади. Унинг онгида ўзининг фаолият билан банд эканлиги ҳақида иллюзия пайдо бўлади. Аммо аслида, у ҳаётдан четланиб қолади.
Чиқиш йўли
Бу ҳолатдан чиқиш йўли шундаки, мен ўзимнинг психикамни қандай қилиб бундай ҳолатга келтирганимни тушуниш.
Бу Ксеркс денгизни қамчилашни хоҳлагани каби, ёки ўзимни азоблашдек кўриниши мумкин. Ҳар қандай ҳолатда ҳам мен бир вақтнинг ўзида қийноқ ва ғазабни ҳис қиламан.
Иллюзия ва ҳақиқат
Бу эҳтирослар, гўёки, муаммони ҳал қилиш учун қилмоқчи бўлган ҳаракатим ўрнини босгандек. Бироқ, бу фақат иллюзия. Менинг эҳтиёжим бундай қондирилмайди ва муаммо ҳам ҳал бўлмайди.
Агрессияни бошқаларга йўналтириш
Шунда мен ўзим таъйинлаган "айбдорлар" билан чек-чексиз ғазабли ва айбловли суҳбатлар қила бошлайман. Яъни, мен ўзимнинг агрессиямни бошқаларга йўналтираман ва уни бошқа кимгадир жойлаштираман. Шу тарзда, вақт ўтиши билан, дунё мен учун аслида агрессив бўлиб кўринади.
Реалликни иккига бўлиш
Мен дунёнинг турли ранг-баранглигини кўра олмайман. Реалликни эзилиб турган ўзи ва агрессив дунё каби иккига бўламан, ва бу дунё билан муомала қиламан.
Ички қийноқ ва ўзини айбдор қилиш
Агар мен ички суҳбатимдан таъйинланган айбдорни чиқариб ташласам, ҳаётда юзага келган муаммоларни енгиб ўтиш қийин бўлади ва бу қаттиқ оғриқ беради, чидамсиз бўлиб кўринади. Шундай қилиб, мен ё ўзимни, ёки айбдор деб ҳисоблаган кишини ҳужум қилишим керакдек туюлади.
Аҳамиятни йўқотиш қўрқуви
Агар мен ўзимни қийнайдиган ва менинг муаммоларим учун айблаган кимнидир айблашдан воз кечсам, мен ўзимнинг аҳамиятимни йўқотадигандек бўламан. Мен ўзига оддий ва одатий нарсаларни тан олишдан қўрқаман: эътироф ва ҳурмат истайман, ҳамма нарса менинг хоҳишимга кўра бўлишини хоҳлайман, мен ҳам ғазабли, ноҳақ, онгсиз ёки бошқа ҳиссиётларга эга бўлишим мумкинлигини тан олиш мен учун қийин.
Ўзини жазолаш ва норозилик
Мен ўзига ғазабни учратишим керак, чунки кимдир ҳар доим ҳаммасини идеал қила олмаганлиги учун жазо олиши керак. Менинг мавжудликка қарши норозилигим, кичиклик, заифлик ва етишмовчиликдан чиқишга ёрдам берадиган эмоционал агрессив ҳужумларда намоён бўлади.
Иллюзияда яшаш ва депрессия
Киши ички дунёсига ёпилиб қолади, реалликдан чиқиб кетади ва мунтазам равишда айбловчи фикрларни келтириб чиқаради, депрессияга тушади. Унинг онгида ўзининг фаолият билан банд эканлиги ҳақида иллюзия пайдо бўлади. Аммо аслида, у ҳаётдан четланиб қолади.
Чиқиш йўли
Бу ҳолатдан чиқиш йўли шундаки, мен ўзимнинг психикамни қандай қилиб бундай ҳолатга келтирганимни тушуниш.