Ҳаётдан чарчаганигни ҳис қиляпсанми? Гўё барча кучларинг кетиб, сени қайғу ўраб олгандек? Ёқтирган ишларингдан завқ ололмаяпсанми ва оддий нарсалар ҳам чидаб бўлмасдек туюляптими?
Сен бу мураккаб саёҳатда ёлғиз эмассан. Ва сен бу йўлдан ғолиб чиқишинг мумкин!
Депрессия – бу шунчаки ёмон кайфият эмас. Бу сирли ва ўзгармас ҳолат бўлиб, у сени бутунлай ўзига тортган бўлиши мумкин. Бу ғазабли қумликлар, умидсизлик ботқоқлари ва ногоҳ умидсизлик ўрмонлари бўлган саҳро.
Лекин бу сен йўқолган дегани эмас. Сенда харита бор ва сен эркинлик йўлини топа оласан!
Депрессиядан чиқиш йўлинг – бу ўз ичига саёҳат. Бу саёҳат сенинг кучларинг, қувончинг ва ҳаётдаги мақсадларингни топишдир.
Бу йўлда сен турли иттифоқчиларни учратишинг мумкин:
Ва энг муҳими: Сендаги куч ва ғалабага бўлган ирода бор!
Мана сенга енгилроқ йўл юриш учун бир эртак:
Тушлар шаҳри устидаги соя
Тушлар шаҳри чиройли эди. У осмонда сузарди, ёруғлик ва орзулардан яралган. Унинг кўчалари камалаклар билан тўкилган, уйлари эса булутлардан бўлиб, юлдузлар билан безатилган эди. Лекин бу гўзалликнинг остида бир сир яшириниб, бутун Тушлар шаҳарини ютиб юбориши мумкин эди.
Лия – Тушлар шаҳрининг ёш аҳолиси, ўзининг қувончи ва ёрқин орзулари билан машҳур эди. У оддий нарсаларни мўъжизаларга айлантирар эди. Аммо яқинда унинг устига бир соя тушди. Унинг орзулари рангсизланди, қувончи сўнди ва ҳар куни уни қайғу сиқиб борарди.
Бир куни кўчада сайр қилиб, Лия ғалати бир одамни кўрди. У кулранг кийимда қимирламай турар эди, гўё туман билан ўралгандек. Лия ундан нима қилаётганини сўрашга уринди, лекин у жавоб бермади. У шунчаки унга совуқ ва умидсиз бўш нигоҳ билан қарарди.
Шу пайтда Лия ичида нотаниш қўрқувни ҳис қилди. У қочишга уринди, лекин оёқлари уни тингламади. Кулранг одам унга яқинлашди ва унинг овози шамолнинг шивирлашидай эди:
"Сен ўз қувончингни йўқотдинг. Сен ўз ёруғлигингни йўқотдинг. Сен ўз орзуларингни йўқотдинг. Сени зулмат қамраб олди."
Лия жавоб беришга уринди, лекин сўзлари томоғ'ида қолиб кетди. U тушунди, бу одам айтган гаплар тўғри эди.
Сен бу мураккаб саёҳатда ёлғиз эмассан. Ва сен бу йўлдан ғолиб чиқишинг мумкин!
Депрессия – бу шунчаки ёмон кайфият эмас. Бу сирли ва ўзгармас ҳолат бўлиб, у сени бутунлай ўзига тортган бўлиши мумкин. Бу ғазабли қумликлар, умидсизлик ботқоқлари ва ногоҳ умидсизлик ўрмонлари бўлган саҳро.
Лекин бу сен йўқолган дегани эмас. Сенда харита бор ва сен эркинлик йўлини топа оласан!
Депрессиядан чиқиш йўлинг – бу ўз ичига саёҳат. Бу саёҳат сенинг кучларинг, қувончинг ва ҳаётдаги мақсадларингни топишдир.
Бу йўлда сен турли иттифоқчиларни учратишинг мумкин:
- Психотерапевт: Бу сенинг ҳис-туйғуларинг оламидаги йўлбошчинг – у сенга депрессия сабабларини тушунишга ва ундан қутулиш йўлини топишга ёрдам беради.
- Дўстлар ва оила: Бу сенинг қўллаб-қувватловинг ва севгинг – улар сени қийин вақтлардан ўтишга ёрдам беради.
- Ўзинг: Сен ўзингнинг энг муҳим иттифоқчинг! Сен кучлисан ва ҳар қандай тўсиқларни енгиб ўта оласан.
- Қайғу қумликлари: Сен чарчаганингни, ожиз эканингни ҳис қиласан ва ҳамма нарсани ташлаб қўйгин келади.
- Умидсизлик ботқоқлари: Ўз кучларинг ва имкониятларингга шубҳа қиласан.
- Умидсизлик ўрмонлари: Сен ҳеч нарса ўзгармайди ва сен муаммони енголмайсан деб ўйлайсан.
Ва энг муҳими: Сендаги куч ва ғалабага бўлган ирода бор!
Мана сенга енгилроқ йўл юриш учун бир эртак:
Тушлар шаҳри устидаги соя
Тушлар шаҳри чиройли эди. У осмонда сузарди, ёруғлик ва орзулардан яралган. Унинг кўчалари камалаклар билан тўкилган, уйлари эса булутлардан бўлиб, юлдузлар билан безатилган эди. Лекин бу гўзалликнинг остида бир сир яшириниб, бутун Тушлар шаҳарини ютиб юбориши мумкин эди.
Лия – Тушлар шаҳрининг ёш аҳолиси, ўзининг қувончи ва ёрқин орзулари билан машҳур эди. У оддий нарсаларни мўъжизаларга айлантирар эди. Аммо яқинда унинг устига бир соя тушди. Унинг орзулари рангсизланди, қувончи сўнди ва ҳар куни уни қайғу сиқиб борарди.
Бир куни кўчада сайр қилиб, Лия ғалати бир одамни кўрди. У кулранг кийимда қимирламай турар эди, гўё туман билан ўралгандек. Лия ундан нима қилаётганини сўрашга уринди, лекин у жавоб бермади. У шунчаки унга совуқ ва умидсиз бўш нигоҳ билан қарарди.
Шу пайтда Лия ичида нотаниш қўрқувни ҳис қилди. У қочишга уринди, лекин оёқлари уни тингламади. Кулранг одам унга яқинлашди ва унинг овози шамолнинг шивирлашидай эди:
"Сен ўз қувончингни йўқотдинг. Сен ўз ёруғлигингни йўқотдинг. Сен ўз орзуларингни йўқотдинг. Сени зулмат қамраб олди."
Лия жавоб беришга уринди, лекин сўзлари томоғ'ида қолиб кетди. U тушунди, бу одам айтган гаплар тўғри эди.