Биз ҳаммамиз яхши инсон бўлишни, ёрдам беришни ва бошқаларга маъқул бўлишни хоҳлаймиз. Аммо, қачонки, бу "яхшилик" ўзига оғир юкка айланиб, ўз эҳтиёжларимиз ва чегараларимизни қурбон қилишга мажбур қилганда нима бўлади?
Чегараларсиз қандай муаммоларга дуч келамиз?
- Ортиқча юк ва чарчоқ
Кўпчиликка ёқиш ва ҳеч кимни рад этмаслик учун кўп масъулиятни ўз зиммамизга оламиз. Бу эса, ўзига хос "энергия сиғими" каби, аста-секин тугашга олиб келади ва доимий чарчоқ ва нохушлик ҳиссини келтириб чиқаради. - Ўз-ўзига ишончнинг тушиши
Чегаралар ўрнатмаслик туфайли ўз-ўзига ишонч камаяди. Ўз қадримизга шубҳа туғилиши ва эҳтиёжларимизни ҳимоя қилишга иккилониш пайдо бўлади. - Муносабатлардаги муаммолар
Чегаралар йўқ бўлса, биз бошқаларнинг манипуляцияларига осон учраймиз ва ўз манфаатларимизни ҳимоя қила олмаймиз. Бу, ўзига нисбатан норозилик, муносабатларда келиб чиқадиган тортишувлар ва ноқонунийлик ҳиссини келтириб чиқаради. - Эркинликни йўқотиш
"Йўқ" дейишни билмаслигимиз туфайли, ўз хоҳишимизга зид бўлган қарорларни қабул қиламиз ва бошқаларнинг қоидаларига бўйсинамиз. Бу эса, шахсий эркинликнинг йўқолишига олиб келади ва биз ўзимизнинг ҳақиқий хоҳишларимиздан узоқлашамиз.