Мен шундай деб умримнинг кўп қисмини ўйлаб ўтказдим. Ичимда катта бўшлиқ бор эди ва уни уч нафар фарзанд ва бир нечта иш билан тўлдиришга ҳаракат қилардим. Йўқ, бу ёрдам бермади. Мен доимо нимадир нотўғридек ҳис қилардим. Мен ўзимни бахтли ҳис қилмасдим. Менга энг муҳим қисм – ўзимга бўлган муҳаббат етишмас эди.
Муҳаббатсизлик ҳисси
Ҳозир ҳамон эсимда, кўзгуда ўзимга қарар, безанар эдим, аммо ичимда – қувғин тишина. На муҳаббат, на ҳаяжон, на ҳурмат. Мен ўзимга шунчаки эдим.
Муваффақият ва ишончсизлик
Мен доимо муваффақиятли бўлишни истардим, жуда кўп меҳнат қилдим, ўқидим, турли касбларни ўргандим. Аммо доимо бир паллада тўхтаб қолар, олдинга ҳаракат қилолмасдим. Қийинчилик пайдо бўлар ва ўша фикр келарди: “Менда барибир ишламайди”. Ичимда ўзимга бўлган ишонч, қўллаб-қувватлаш ва ғамхўрлик йўқ эди.
Ҳамма учун бор, лекин ўзим учун йўқ
Мен яхши рафиқ, она ва уй бекаси бўлишга ҳаракат қилар эдим. Ҳаммани яхши ҳис қилишлари учун жон-жаҳдимни бердим. Фарзандларим деярли боғчага бормасди. Улар тинч ва беғубор болаликни ҳис қилишарди. Эрим эса ишдан қайтганда доимо унга ёқимли муҳит, мазали кечки овқат ва хотиржам рафиқ кутиб турарди. Лекин бу хотиржамлик ортида мен ўзим ҳақиқий мен бўлмасдим. Мен ҳамма учун бор эдим, лекин ўзим учун йўқ эдим.
Мени шунчаки севиш мумкин эмас
Менда шундай қатъий фикр бор эдики, мени шунчаки севиш мумкин эмас. Ахир одамлар амаллар, яхши ишлар, ёрдам ёки катта муваффақиятлар учун севишади. Мен эса доимо нимадир қилишим, кимгадир ёрдам беришим, эътибор ва муҳаббатнинг озгина бўлса ҳам қисмини олиш учун ҳаракат қилишим керак эди.
Дам олиш орзуси ва реаллик
Дам олиш жуда катта ҳашамат бўлган, чунки дам олсам, мени севишни тўхтатишар деб ўйлардим. Шунинг учун мен асосан ўзим ёки фарзандларим касал бўлганидагина дам олардим.
Ҳозирги манзара
Бу барча нарсалар ўтмишда қолганига жуда хурсандман. Йўқ, менга ҳеч қандай эртакдаги фея келиб муҳаббат ҳадя этмади. Мен ҳаётимдаги энг тўғри қарорни қабул қилдим – психолог билан терапияга боришни танладим.
Терапиянинг натижаси
У ерда мен босқичма-босқич ўз фикрлашимни, одатларимни ва ҳаракатларимни ўзгартириб, ўша сеҳрли ҳисни – ўзимга бўлган муҳаббатни ривожлантирдим. Бу ҳис менинг барча ҳаёт соҳаларига таъсир қилди, чунки ҳозир мен дунёни муҳаббат, ҳурмат ва ўзимни қабул қилиш нуқтаи назаридан кўраман.
Эндиликдаги тушунчам
Энди, дипломли психолог сифатида, мен ичда бўшлиқ ва юракда умидсизлик билан яшаш қандайлигини яхши тушунаман. Аммо энг муҳими, мен бу бўшлиқни қандай тўлдириш ва инсонга бой ва бахтли бўлишга ёрдам беришни биламан.