Ҳаммамизнинг севган инсонимиздан кутаётган нарсаларимиз бор, шунингдек, болаликдаги тажрибалар ва қарашлар асосида ўзимизга ва бошқаларга қандай муносабатда бўлишимиз ҳақида хулоса чиқарамиз.
Болаликдан келган андозалар
Болаликдаги андозалар катта роль ўйнайди: улар кўпинча автоматик бўлиб қолади ва онгсиз равишда ота-оналар билан муносабатлардаги каби такрорланади.
Агар болалигида инсон совуқ ва ҳиссийотсиз ота-оналарнинг эътибори ва севгисини ютуқлари ёки хатти-ҳаракатлари орқали олишга мажбур бўлган бўлса, у қуйидаги хулосага келади: "Фақат мавжудлигим учун мени севиш имконсиз!" Шу сабабли, у муносабатларда ҳам муҳаббат учун муносиб бўлишга ҳаракат қилади.
Муносабатларда фидо қилиш
Болалигида ота-оналарнинг бир қисми бўлган инсон, катта қийинчиликлар ва азоб-уқубатлар билан олинган эътибор ва муҳаббатни ҳаддан ташқари қадрлайди, ота-онасига ўхшаш шерик танлайди ва бутун борлиғини унга бағишлайди: хобби, дўстлар, режалар ва севимли машғулотларидан воз кечади. Бундай муносабатлар кўпинча бир томонлама кўринади: бошқача қилиб айтганда, инсон ўзини бутунлай севган инсон учун фидо қилади.
Кутиш ва хафагарчилик
"Мен бу муносабатлар учун жуда кўп нарсани қиламан, бутунлай ўзимни бағишлайман! Нега мен ҳам худди шундай жавоб ололмайман? Нега у ҳам мен учун ҳамма нарсани қурбон қила олмайди, ахир мен бuni унинг учун қиламан-ку?"
Ўзини муносабатлар йўлида қурбон қилиш орқали, инсон шеригидан ўзи йўқотган имкониятни қайта кутмоқда ва муҳаббатнинг ўрнига шерикдан муҳаббат учун курашни танлайди.
Муносабатларнинг оғирлиги
Инсон ўз ҳаётини муносабатлар йўлида қанчалик қисқартирса ва зерикарли қилса, бу кутилмалар, кучланиш ва ғазаб юкини шерикнинг елкасига ортиб қўяди. Чунки шерик ҳақиқатдан ҳам яраланган боланинг чексиз эҳтиёжларини тўлдира олмайди.
Идеаллаштириш ва унинг зарари
Инсон муносабатлар учун катта ресурс сарфлар экан, шериги уни идеаллаштириши ҳақида орзу қилади, бу эса аслида муҳаббат билан боғлиқ эмас.
Кутиш ҳар икки тараф учун ҳам оғриқли
Кутиш ҳар икки тараф учун ҳам оғриқли бўлади: кутган киши ҳақиқат билан тўқнаш келади, кутувчи эса ўзининг чекланганлигини ҳис қилади.
Болаликдан келган андозалар
Болаликдаги андозалар катта роль ўйнайди: улар кўпинча автоматик бўлиб қолади ва онгсиз равишда ота-оналар билан муносабатлардаги каби такрорланади.
Агар болалигида инсон совуқ ва ҳиссийотсиз ота-оналарнинг эътибори ва севгисини ютуқлари ёки хатти-ҳаракатлари орқали олишга мажбур бўлган бўлса, у қуйидаги хулосага келади: "Фақат мавжудлигим учун мени севиш имконсиз!" Шу сабабли, у муносабатларда ҳам муҳаббат учун муносиб бўлишга ҳаракат қилади.
Муносабатларда фидо қилиш
Болалигида ота-оналарнинг бир қисми бўлган инсон, катта қийинчиликлар ва азоб-уқубатлар билан олинган эътибор ва муҳаббатни ҳаддан ташқари қадрлайди, ота-онасига ўхшаш шерик танлайди ва бутун борлиғини унга бағишлайди: хобби, дўстлар, режалар ва севимли машғулотларидан воз кечади. Бундай муносабатлар кўпинча бир томонлама кўринади: бошқача қилиб айтганда, инсон ўзини бутунлай севган инсон учун фидо қилади.
Кутиш ва хафагарчилик
"Мен бу муносабатлар учун жуда кўп нарсани қиламан, бутунлай ўзимни бағишлайман! Нега мен ҳам худди шундай жавоб ололмайман? Нега у ҳам мен учун ҳамма нарсани қурбон қила олмайди, ахир мен бuni унинг учун қиламан-ку?"
Ўзини муносабатлар йўлида қурбон қилиш орқали, инсон шеригидан ўзи йўқотган имкониятни қайта кутмоқда ва муҳаббатнинг ўрнига шерикдан муҳаббат учун курашни танлайди.
Муносабатларнинг оғирлиги
Инсон ўз ҳаётини муносабатлар йўлида қанчалик қисқартирса ва зерикарли қилса, бу кутилмалар, кучланиш ва ғазаб юкини шерикнинг елкасига ортиб қўяди. Чунки шерик ҳақиқатдан ҳам яраланган боланинг чексиз эҳтиёжларини тўлдира олмайди.
Идеаллаштириш ва унинг зарари
Инсон муносабатлар учун катта ресурс сарфлар экан, шериги уни идеаллаштириши ҳақида орзу қилади, бу эса аслида муҳаббат билан боғлиқ эмас.
Кутиш ҳар икки тараф учун ҳам оғриқли
Кутиш ҳар икки тараф учун ҳам оғриқли бўлади: кутган киши ҳақиқат билан тўқнаш келади, кутувчи эса ўзининг чекланганлигини ҳис қилади.