"Одамни кечириш ёки ундан қасос олиш?"

"Қасос олмасам, тинчланмайман" деган фикр кўпчиликка таниш. Минг йиллар давомида қасос олиш ёки кечириш кераклиги ҳақида баҳслар бўлган. Қадимги файласуфлар қасосни вақт ва энергиянинг беҳуда сарфи деб ҳисоблаганлар. Бироқ, биз кўпинча хафа бўлган ёки ҳақоратланганимизда, қасос олиш истагини ҳис қиламиз.

Нима учун хафаликни унутиб, йўлда давом этиш қийин?​

Баъзи психологларнинг фикрича, қасос — бу эгомизни ҳимоя қилиш усули. Бизни хафа қилганларида, онгимиз ўзини ҳимоя қилиш режимига ўтади. Қасос бизга вазиятни назорат қилаётгандек туйғу беради ва ўзимизга бўлган ҳурматни тиклашга ёрдам беради.

Бироқ, қасоснинг салбий оқибатлари ҳам бор. Қасос низони кучайтириши, янги хафаликлар келтириши ва муносабатларни бузиши мумкин. Бундан ташқари, ғазаб ва қасос истаги доимий стресс, депрессия ва бошқа психологик муаммоларга олиб келади.

Қандай қилиб кечиришни ўрганиш мумкин?​

1. Қасоснинг фойда келтирмаслигини англаш: Энергиямизни ғазаб ва хафаликка эмас, вазиятни тушунишга йўналтириш яхшироқдир.
2. Ҳис-туйғуларни ифодалаш: Яқинларимиз билан ёки психолог билан ўзаро мулоқот қилиш ғазаб ва хафаликдан халос бўлишга ёрдам беради.
3. Вазиятга бошқа томондан қараш: Балки бизга зиён келтирган инсоннинг ўзида ҳам ички муаммолар бордир. Уларни тушунишга ҳаракат қилиш ва кечириш орқали ички хотиржамликка эришиш мумкин.

Ҳақиқий кечириш – ўзимизга ҳам совға​

Кечириш нафақат бошқаларга, балки ўзимизга ҳам совға. Биз кечирганда, ўзимизни хафалик ва токсик ҳис-туйғулардан озод қиламиз, ички тинчликка эришамиз. Қасос истаги фақат муаммони кучайтиради, шундай экан, кечиришни ўрганиб, хафаликни ортда қолдириш яхшироқдир.