Har safar "O'zingni sevishni o'rgan" kabi shirin gaplarga duch kelsam, muallifga tufli bilan urishni xohlayman. "O'zingni sevish" nima degani? Ertalab uyg'onib, husnbuzarlaringiz, cho'zilgan belgilar va sochlarning uchlaridan zavqlanishmi? O'zingizni quchoqlab raqs tushishni xohlashmi? Umuman, bu his qanday bo'lishi va nega menda bu chiqmayapti?
Sevgi - bu fe'l
Bir safar bir mijoz bilan o'zimni sevish haqida gaplashdik. U uyida o'sadigan o'simlik haqida gapirib qoldi. Oddiy fikus, uni Ikeadan olib kelgan. Men undan bu o'simlikka nisbatan munosabati vaqt o'tishi bilan o'zgarganligini so'radim. U yelka qisib, "turibdi-da," dedi.- Agar o'simlikni olganingdan keyin darhol uni tushirib yuborganingda nima bo'lardi?
- Supurgi olib, qoldiqlarni tozalab, uni qutqarish mumkinmi, deb qarardim.
- Hoziroq-chi?
- Yo'q, endi u menga qadrli, axir u tirik...
O'simlikka G'amxo'rlik
Mijozning fikusi ikki oy ichida o'zgarmadi. Ehtimol, biroz ko'proq gullagan. Ammo u shu yerda, turibdi. Lekin mijozning munosabati o'zgardi. U o'simlikka nisbatan mehr va e'tiborini oshirdi:- Tuproq quruqlashganda sug'oradi.
- O'g'it va qo'shimchalar sotib oladi.
- Yaxshiroq va chiroyliroq gultuvakka ko'chiradi.
- Qurigan barglarini kesadi.
- Quyoshning kuchli nurlaridan olib qo'yadi.
- Mushugini o'simlikning barglarini yemasligi uchun haydaydi.