Аёллик ҳақида гапирилганда, кўпинча ташқи кўринишлар назарда тутилади – юмшоқлик, меҳрибонлик, нафосат. Аммо ҳақиқий аёллик анча чуқурдир: бу ички уйғунлик, ўзига ишонч, ҳис-туйғуларини ва эҳтиросларини қабул қилиш, муносабатларда ўзлигини сақлаш маҳоратидир.
Келинг, ривожланмаган аёллик ҳамкор билан муносабатларга қандай таъсир кўрсатишини тушуниб олайлик.
1. Ишончсизлик ва паст ўз-ўзини баҳолаш
Ўзининг ички аёл кучини сезмаган аёл кўпинча ўзига ишонмайди, муҳаббат ёки эътиборга лойиқ эмаслигини ўйлайди, ўзининг жозибадорлиги ёки эркаклар томонидан қизиқиш уйғотиш қобилиятига шубҳа қилади. Бундай муносабатларда аёл шеригининг маъқуллашидан қатъий тарзда боғлиқ бўлади. Натижада, шериклардан бири доимо ўз қадрини исботлашга интилади, иккинчиси эса бу "қурбонлик"ни табиий деб қабул қилади.
2. Ҳис-туйғуларни ифода этишда муаммолар
Ривожланмаган аёлликда ҳис-туйғулар йўққа чиқарилади ёки инкор қилинади. Ўзини ожиз ҳис қилишдан қўрққан аёл хурсандчиликни, ғам-ғуссани ёки хафагарчиликни очиқ ифода этишдан бош тортади. Ифода этилмаган ҳис-туйғулар тўпланиб, кутилмаганда агрессия ёки хафа бўлиш сифатида намоён бўлиши мумкин. Бу муносабатларда ишончсизлик ва тушунмовчиликка олиб келади: шерик ҳақиқий яқинлик ва самимийликни сезмайди.
3. Назоратга эҳтиёж ва ҳокимият учун кураш
Агар аёл ўзининг ички мувозанатини ҳис қилмаса, у буни назорат қилиш ва ҳокимият учун курашиш орқали қоплайди. Бу шеригининг ҳаракатларини, унинг ҳис-туйғуларини, қарорларини ва ҳатто эҳтиросларини назорат қилишга уринишда намоён бўлади. Меҳр ва қўллаб-қувватлаш ўрнига муносабатлар доимий кураш майдонига айланади, шериклар доимий тарзда зўриқиш ва рақобатда яшашади.
4. Мослашувчанлик ва адаптациянинг йўқлиги
Аёл бўлиш - бу мослашувчан бўлиш, мослашиш ва ўзига ва бошқаларга қулоқ тутиш кўникмасига эга бўлиш. Ривожланмаган аёллик аёлни бу қобилиятдан маҳрум қилади, уни қаттиққўл, кескин, номослашувчан қилади. Муносабатларда бу муросага бормаслик, шеригини тушуна олмаслик сифатида намоён бўлади. Бу эса ўз навбатида, ўзаро тушунишни бузиб, "ҳар ким ўзини ўзи ҳимоя қилади" деган ҳисни яратади.
5. Яқинликдан қўрқиш
Агар аёл ўз аёллигини қабул қилмаган бўлса, у кўпинча ҳақиқий ҳиссий яқинликдан қўрқади. Бу
қўрқув мустақиллик ниқоби ортида ёки аксинча, тўлиқ ўзини қурбон қилиш ниқоби остида яширилиши мумкин. Натижада аёл шеригидан тўлиқ ёпилиб олади ёки унда ўзини йўқотиб қўяди, ўз шахсий чегараларини йўқотади. Бу эса соғлом ва уйғун муносабатларни қуришга халақит беради, чунки ҳар икки шерик ўз шахсини сақлаб қолиши керак.
6. Ҳиссий қўллаб-қувватлашнинг йўқлиги
Аёл ўз аёллигини ривожлантирмаган бўлса, кўпинча у ўз шериги кутган қўллаб-қувватлаш ва меҳрни беролмайди. Унинг ҳиссий реакциялари олдиндан айтиб бўлмаслиги ёки аёл совуқ ва масофада бўлиши мумкин, бу эса шерикка барқарорлик ва ҳиссий қулайлик ҳиссини бермайди. Бу муносабатлардаги ҳиссий масофани ва узоқлашишни кучайтиради.
7. Бегона фикрларга боғлиқлик
Ривожланмаган аёллик аёлни бошқаларнинг фикрига ёки жамиятнинг назарий кўрсатмаларига боғлиқ қилиб қўяди, бу уни ташқи баҳо ва фикрларга тобе қилади. У доим ташқаридан эътироф ва маъқуллаш қидиради, ўрнига ички ресурсларга суяниш ўрнига. Муносабатларда бу доимий ташвишга олиб келади: "У нима дейди? Мен етарли даражада яхши бўлганманми?". Бундай хулқ-атвор муносабатларда ишончни йўққа чиқаради ва шерикни асабийлаштириб, узоқлаштиради.
