Ётоқнинг четига ўтириб, қўлимда ҳомиладорлик тестини ушлардим ва кўзларимга ишониш қийин эди. Иккинчи чизиқ! Юрагим тез-тез ура бошлади, ўйларим уйғунлашиб кетди. "Ҳомиладорманми? Бўлиши мумкин эмас!" Қўлларим титрар, гўё бир нозик ва хавфли нарсани ушлаб тургандай эдим. Ичимда бўрон каби қўрқув, хурсандчилик ва изтироб юзага келди.
Нега айнан ҳозир?
Мен ҳам фарзандли бўлишни орзу қилганман, лекин айнан бу вақтда эмас. Ҳаётим ҳали эндигина яхши йўлга қўйилмоқда эди. Йигирма еттидаман, ва менда бир қизалоғим бор. Оналикка қадам қўйишга ўн саккиз ёшимда қарор қилганман, ўша пайтда масъулият нима эканини тушунгандай бўлганман. Лекин ҳаёт — бу фақатгина сўзлар эмаслигини биламан.
Оиламдаги Тарбия
Болаликдан ота-онам бизга шундай деб ўргатган: "Сизники — ўзингиз меҳнат қилганда бўлади". Улар чарчамай меҳнат қилар, мени ва акаларимни қатъий тартибда тарбия қилган. Бунинг моҳиятини фақат катта бўлганимда тушундим. Ўн саккиз ёшимда, ўқувни якунлаш арафасида, бармен бўлиб ишлардим ва ҳаётимда бир ҳийлакорлик ҳукмрон эди. Шахсий ҳаётим ҳам нозик бир чегарада эди, устига устак кутилмаган ҳомиладорлик билан юзлашдим.
Биринчиси — Қийин Танлов
Эсимда, дўстим ҳомиладорлик тестини ўтказишни таклиф қилганди — натижа ижобий чиқди. У мени қувонч билан қўллаб-қувватлади, мен эса онангизга қандай айтаман, деб ўйлардим. Биз яшаган кичик шаҳарларда бу — шармандалик эди. Фақат бобомнинг қўллаб-қувватлаши тасалли берарди. Унинг олдига йиғлаб бордим.
"— Болани туғиш катта масъулият. Сен ўзинг хоҳлайсанми?" — деб сўради у.
Менда жавоб йўқ эди. Бир неча кун ўйлаб, болани қолдиришга қарор қилдим. Нега? Балки ўзимни бировга керакли қилиб ҳис қилишни истаганман.
Меҳнат ва Маблағсизлик
Она жуда ранжиб кетган эди. У оиламизни шарманда қилганимга ишонарди. Лекин уч ойдан кейин ярашдик. Ўқувни якунлаб, ошпаз бўлиб иш бошладим. Ота-онам қизимга қарашди, лекин бу ҳам етарли эмас эди.
Кейин меҳнат қилиш мақсадида бир дам олиш шаҳарчага кўчиб ўтдим, официант бўлиб ишлаб кун кечирардим. Чарчасам ҳам, барчаси қўлимдаги фарзандим учун эди.
Қийин Кунлар ва Мақсадлар
Энг оғир кунлардан бири қизим шоколад сўраган пайт эди. Менда бир тийин ҳам йўқ эди. Бир дўстимдан қарз сўрашга бордим — у рад этди. Ўша лаҳзада оёқ-қўлимдан кучи йўқланган она бўлиш қандай эканини ҳис қилдим. Узоқ йиғладим, дардларимни озгина бўлса ҳам ювдим.
Ҳозирги Танлов: Туғиш ёки Йўқ?
Вақт ўтиб яхши иш топдим ва яхши пул топишни бошладим. Янги муносабатлар бўлмади — қизимни ўз қизи каби севадиган одам бўлмайди, деб ўйлардим. Қизимга беш ёш тўлгач, онам уйланишимни талаб қила бошлади. Ундан сўнг иккинчи фарзанд масаласини муҳокама қилди.
Ҳаётимиздаги Маҳсулотдорлик ва Иқтидор
Энди яна бир танлов олдида турибман: бу болани туғиш ёки туғмаслик? Бу фикр мени яна қийнамоқда. Лекин бир нарса аниқ: ҳар қандай қарорнинг ўз нархи бор…
Нега айнан ҳозир?
Мен ҳам фарзандли бўлишни орзу қилганман, лекин айнан бу вақтда эмас. Ҳаётим ҳали эндигина яхши йўлга қўйилмоқда эди. Йигирма еттидаман, ва менда бир қизалоғим бор. Оналикка қадам қўйишга ўн саккиз ёшимда қарор қилганман, ўша пайтда масъулият нима эканини тушунгандай бўлганман. Лекин ҳаёт — бу фақатгина сўзлар эмаслигини биламан.
Оиламдаги Тарбия
Болаликдан ота-онам бизга шундай деб ўргатган: "Сизники — ўзингиз меҳнат қилганда бўлади". Улар чарчамай меҳнат қилар, мени ва акаларимни қатъий тартибда тарбия қилган. Бунинг моҳиятини фақат катта бўлганимда тушундим. Ўн саккиз ёшимда, ўқувни якунлаш арафасида, бармен бўлиб ишлардим ва ҳаётимда бир ҳийлакорлик ҳукмрон эди. Шахсий ҳаётим ҳам нозик бир чегарада эди, устига устак кутилмаган ҳомиладорлик билан юзлашдим.
Биринчиси — Қийин Танлов
Эсимда, дўстим ҳомиладорлик тестини ўтказишни таклиф қилганди — натижа ижобий чиқди. У мени қувонч билан қўллаб-қувватлади, мен эса онангизга қандай айтаман, деб ўйлардим. Биз яшаган кичик шаҳарларда бу — шармандалик эди. Фақат бобомнинг қўллаб-қувватлаши тасалли берарди. Унинг олдига йиғлаб бордим.
"— Болани туғиш катта масъулият. Сен ўзинг хоҳлайсанми?" — деб сўради у.
Менда жавоб йўқ эди. Бир неча кун ўйлаб, болани қолдиришга қарор қилдим. Нега? Балки ўзимни бировга керакли қилиб ҳис қилишни истаганман.
Меҳнат ва Маблағсизлик
Она жуда ранжиб кетган эди. У оиламизни шарманда қилганимга ишонарди. Лекин уч ойдан кейин ярашдик. Ўқувни якунлаб, ошпаз бўлиб иш бошладим. Ота-онам қизимга қарашди, лекин бу ҳам етарли эмас эди.
Кейин меҳнат қилиш мақсадида бир дам олиш шаҳарчага кўчиб ўтдим, официант бўлиб ишлаб кун кечирардим. Чарчасам ҳам, барчаси қўлимдаги фарзандим учун эди.
Қийин Кунлар ва Мақсадлар
Энг оғир кунлардан бири қизим шоколад сўраган пайт эди. Менда бир тийин ҳам йўқ эди. Бир дўстимдан қарз сўрашга бордим — у рад этди. Ўша лаҳзада оёқ-қўлимдан кучи йўқланган она бўлиш қандай эканини ҳис қилдим. Узоқ йиғладим, дардларимни озгина бўлса ҳам ювдим.
Ҳозирги Танлов: Туғиш ёки Йўқ?
Вақт ўтиб яхши иш топдим ва яхши пул топишни бошладим. Янги муносабатлар бўлмади — қизимни ўз қизи каби севадиган одам бўлмайди, деб ўйлардим. Қизимга беш ёш тўлгач, онам уйланишимни талаб қила бошлади. Ундан сўнг иккинчи фарзанд масаласини муҳокама қилди.
Ҳаётимиздаги Маҳсулотдорлик ва Иқтидор
Энди яна бир танлов олдида турибман: бу болани туғиш ёки туғмаслик? Бу фикр мени яна қийнамоқда. Лекин бир нарса аниқ: ҳар қандай қарорнинг ўз нархи бор…