Агар мени ташлаб кетишса...

Баъзан мижозлар ёки яқинларимдан шундай сўзларни эшитаман: "Тўғридек кўринмайди, шундай қилиб уни мендан аввал ташлаб кетмаслигидан олдин ўзим ташлаб кетишим керак."

Ташлаб кетилиш қўрқуви бизларни парадоксал танловга бурғилайди: ажралишнинг оғриғидан қочиш учун ўзимиз уни бошлаймиз. Биз қўрқувларимиз ҳақиқатга айланишидан қочишни истаймиз, шунинг учун муносабатларни назорат қилишга ҳаракат қиламиз ва уларни тугатамиз. Қисқа муддатда бу бизни ўзимизни яхши ҳис қилишимизга ёрдам беради. Аммо натижада яна ўзимизни ёлғиз қоламиз ва ҳақиқий яқинликни ҳис қила олмаймиз. Чунки қўрқамиз.

Ташлаб кетилиш қўрқуви қандай намоён бўлиши мумкин?

• Назоратга бўлган оширилган эҳтиёж. Биз муносабатларни, шерикни, унинг хатти-ҳаракатлари ва ҳис-туйғуларини назорат қилишга ҳаракат қиламиз, шунда у биздан кетмаслигига ишонч ҳосил қиламиз. Бу рашк, ишончсизлик, доимий маломатлар, хафа бўлишлар ва талаблар шаклида намоён бўлиши мумкин.
• Эҳтиросий яқинликдан қочиш. Биз ўз қалбимизни очишдан, заиф бўлишдан қўрқамиз ва шунинг учун шерикни масофада ушлаб турамиз.

Бу муаммонинг илдизи кўпинча болаликда ётади, чунки биз биринчи муносабатларимизни ота-оналар билан бошдан кечирамиз. Агар боланинг эҳтиёжлари мунтазам равишда қондирилмаган бўлса, бу ҳозирги муносабатларда ташлаб кетилишдан, рад этилишдан қўрқишимизга олиб келиши мумкин. Бу қўрқувлар бизларни ўзимизга тортишга, деворлар қуришга ва ҳимояланишга мажбур қилади.

Нима ёрдам бериши мумкин?

• Ҳис-туйғуларингизни тушуниш ва тан олиш: Биринчи қадам бу қўрқув борлигини тан олишдир. Ҳис-туйғуларингизни тан олинг, фикрларингизга ва эҳтиёжларингизга диққат қилинг. Ўзингизни қанчалик яхши тушунсангиз, шеригингиз билан бўлишиш осонроқ бўлади.
• Аста-секинлик билан очиқлик: Бирданига қалбингизни очишга ҳаракат қилманг. Буни ишонч мустаҳкамланиши билан аста-секин қилинг.
• Мулоқот кўникмаларини ривожлантириш: Очиқ ва ростгўй мулоқот соғлом муносабатлар ва ҳақиқий яқинлик учун калитдир. Бу ерда "мен хабарлари" билан гаплашиш кўникмаси, ёрдам сўраш ва шеригингизга миннатдорчилик билдириш, эшитиш ва келишиш, низо чиқариш кўникмалари муҳим бўлади.
• Назоратни камайтириш: Бошқа одамнинг ҳис-туйғуларини ва қарорларини назорат қилиш мумкин эмас. Назоратдан воз кечишни ўрганинг ва ҳақиқатни қабул қилинг.
• Хавфни қабул қилиш: Ҳар қандай муносабатларда хавф бор. Йўқотиш хавфи, оғриқ хавфи. Биз заифмиз. Лекин заифлик кучсизлик эмас. Бу энг яширин ҳис-туйғуларимиз билан бўлишиш, ўз камчиликларимизни кўрсатиш ва ҳақиқий бўлишга бўлган жасоратдир.
• Психолог билан ишлаш: Агар ўзингиз мустақил равишда енгиш қийин бўлса, психологга мурожаат қилишингиз мумкин. Бу қўрқувларнинг сабабларини тушунишга ва янги кўникмаларни ривожлантиришга ёрдам беради.

Муносабатларда, афсуски, кафолатлар йўқ. Бизнинг келажакни олдиндан айтиб беришимиз, ҳамма нарсани билишимиз мумкин эмас. Аммо биз ўз ҳиссамизни қўшишимиз, шеригимиз ва муносабатларимизга ғамхўрлик қилишимиз ва ҳозир яқинликни ҳис қилишимиз мумкин.